കട്ടുറുമ്പുഞാന്‍ കട്ടുതിന്നുന്നില്ല
കഷ്ട്ടപ്പെടുന്നുഞാനെന്തുമാത്രം
ഭാരംചുമക്കുന്നു ഊരെല്ലാംചുറ്റുന്നു
കെട്ട്യോളേം‌പിള്ളരേം പോറ്റീടുവാന്‍
കാലത്തെഴുന്നേറ്റുഭാര്യയൊരുക്കുന്ന
പ്രാതല്‍ കഴിച്ചുപുറത്തിറങ്ങും
അന്തിവരേയ്ക്കുംഞാന്‍ നെട്ടോട്ടമോടുന്നു
പിഞ്ചുകുഞ്ഞുങ്ങളേ കേള്‍‌ക്കനിങ്ങള്‍
കാലത്തുകവലയില്‍ ചേലൊത്തകൊട്ടയില്‍
ചാറെഴും‌പലഹാരമേന്തിമെല്ലെ
ആണ്ടിത്തെരുവിലെ പണ്ടാരമമ്മൂമ്മ
ചേലെഴുംചേല ഉടുത്തണയും
കൈയ്യില്‍‌പുരളുന്ന പഞ്ചാരതൂളുകള്‍
താഴെ കുടഞ്ഞിടാറുണ്ടമ്മൂമ്മ
ഞങ്ങളതെടുത്തെന്നുംചുമന്നുകൊ-
ണ്ടെല്ലാവിധത്തിലും കൂട്ടിവയ്ക്കും
ഒരുനാളില്‍‌മാനത്തു കാര്‍മുകില്‍കണ്ടപ്പോള്‍
അരുമകിടാങ്ങള്‍ ഭയന്നുപോയി
ഇനിയിപ്പോള്‍‌മഴവരും പെരുവെള്ളപുഴവരും
കഴിയാനിടമുണ്ട് ; ഭക്ഷണമോ?
ഇനിയൊട്ടുമച്ഛനെ മഴവെള്ളപാച്ചിലില്‍
പുറമേകടക്കാന്‍ വിടുകവയ്യ
പഞ്ഞത്തിന്‍‌കാലങ്ങള്‍ പട്ടിണിപാവങ്ങള്‍
എങ്ങനെഞങ്ങള്‍ വിശപ്പടക്കും?
ഉടനെന്റെപ്രിയപത്നി ജീവിതസാരഥി
അറിവിന്റെ സാഗരം മക്കള്‍ക്കോതി
തെല്ലുംഭയംവേണ്ട; ഉണ്ട് ഞങ്ങള്‍ക്കെല്ലാം
പല്ലുമുറിയെ കഴിച്ചീടുവാന്‍
എല്ലുമുറിയെ എന്‍‌നാധന്‍‌പണിപ്പെട്ടു
തെല്ലുമലശല്‍‌വരില്ലയിപ്പോള്‍
സാരം: എല്ലുമുറിയെ പണിതാല്‍ പല്ലുമുറിയെ തിന്നാം.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Hari Om Hariji,
ReplyDeleteI liked the style of your poems. It has come straight from your heart. I liked the poem "Katturumbu" very much. Please serve us with more poems of yours.
Namaste.
Vanaja Ravi Nair
good one
ReplyDeletegood one
ReplyDelete